İnsanın yaratılışından, yeryüzünde yaşama ihtimaline, bedenimizin genleri ve hücreleriyle karışmış olanın özünde, bizi kendi kurallarına göre hareket etmeye zorlayan acımasız bir otokratik diktatörlük olan bir anlatı kuralı vardı. kadınların kamçısı, kaslarımızı kasıp genişleten yürümesi, varlığı hala gizemini koruyan karmaşık bir mekanizma, vücudumuzu daha fazla çalışmaya iten bu iğrenç diyalektik, kölelik gibi bir şey, çünkü ilk başta öyleydi ve hala da öyle. Varlığımızın gerçeğini anlamanın bir biçimi olan İhtiyacın gizemi, en derinlerimize hitap eder. Açlığın, susuzluğun, yorgunluğun ve binlerce farklı şekle bürünüyor, buna dayanarak pasifliğe çekiliyoruz ve görünüşe göre bunu çözmek için yaşıyoruz. İnsan adını taşıyan bu et ve kan yığınının birçok arzusu haline gelmek için bazen suçlar ve katliamlar işliyoruz.